نهج البلاغه
کمال هستی در عصر ظهور!
جهان، همیشه به کام ظالمان نخواهد ماند؛ زمین، چنین تنگ و تاریک نخواهد بود؛ خوبان، همیشه مطرود نخواهند ماند و پاکان، همیشه تنها نخواهند بود.
💎 حضرت امیرالمؤمنین علی سلاماللهعلیه در فرازی از خطبهی خویش در نهجالبلاغه میفرمایند:
✨ لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ - وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِين
- دنیا دگر بار - پس از سرپیچی آن - به سوی ما روی میآورد، بسان ماده شتر بدخویی که فرزندان را میگزد، امّا به سوی فرزندش روی میآورد.
سپس حضرت در ادامهی این خطبه (این آیه را تلاوت نمودند که خداوند متعال میفرماید:)
و ما چنین اراده کردیم که بر ناتوانشدگان زمین منّت گذاریم و ایشان را امامان قرار دهیم و ایشان را وارثان کنیم.
📚 برگرفته از کتاب کمال هستی در عصر ظهور
تالیف م. ب علم الهدی
ترجمهی دکتر جلال برنجیان
📚 نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص 506